Ο καναδικός δισεκατομμυριούχος αποκαλύπτει γιατί δεν πρέπει ποτέ να συνταξιοδοτηθείτε

2024 Συγγραφέας: Ethan Spencer | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 09:04

Πολλοί άνθρωποι προσβλέπουν στην ημέρα κατά την οποία μπορούν να συνταξιοδοτηθούν και να περάσουν τα χρυσά χρόνια τους ακολουθώντας ψυχαγωγική μπύρα. Ο καναδικός δισεκατομμυριούχος Joseph Segal, ωστόσο, δεν έχει καμία πρόθεση να αποσυρθεί και νομίζει ότι δεν πρέπει να είστε τόσο καλά. Ο 92χρονος έχτισε την περιουσία του στο λιανικό εμπόριο και στην ακίνητη περιουσία και πιστεύει ακράδαντα ότι μια από τις καλύτερες αποφάσεις που έλαβε ποτέ ήταν να μην αποσυρθεί - παρά τις εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα.

Ο Segal πιστεύει ότι αν αποσυρθείς, σταματάς να μεγαλώνεις. Όταν δεν αποσυρθείτε, οι ιδέες συνεχίζονται και η γραμμή τερματισμού πιέζεται όλο και περισσότερο προς την απόσταση. Ο επιχειρηματίας με έδρα το Βανκούβερ είχε πολλές νέες επιχειρηματικές ιδέες μετά από την ηλικία των 65 ετών.

Ο Segal συγκρίνει τη ζωή με ένα ταξίδι με το αεροπλάνο. Όταν είστε νέοι και χτίζετε την καριέρα σας, το αεροπλάνο σας ανεβαίνει. Στις δεκαετίες του '40, του '50, του '60 και του '70, βρίσκεστε σε υψόμετρο. Σε κάποιο σημείο, το αεροπλάνο πρέπει να προσγειωθεί. Ο Segal χαρακτηρίζει τα 10 του^th δεκαετία της ζωής ως φθίνουσα αλλά να την καταπολεμά.

Ο Σέγκαλ είναι ένας άνθρωπος που έχει δημιουργηθεί. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν 14 ετών. Έπρεπε να εγκαταλείψει το σχολείο για να βοηθήσει τη μητέρα του να στηρίξει τα αδέλφια του. Πήγε από τον έφηβο έφηβο μέχρι τον δισεκατομμυριούχο τιτάνιο των επιχειρήσεων. Μαζί του είναι η σύζυγός του 69 ετών, η Rosalie, την οποία συναντήθηκε για πρώτη φορά όταν ήταν 15 χρονών. Ο Σέγκαλ εντάχθηκε στο στρατό. Όταν επέστρεψε, πέρασε δύο χρόνια στο να φλερτάρει τη σύζυγό του, ή ακριβέστερα, προσπαθώντας να πείσει τους γονείς του να του δώσουν μια ευκαιρία. Όταν ήταν 23 ετών και ήταν 17 ετών, τελικά αποστασιοποιήθηκαν και ο Joe και η Rosalie παντρεύτηκαν. Οι νόμοι του δεν είχαν μεγάλη πεποίθηση ότι ο γαμπρός τους θα έφθανε σε μεγάλο βαθμό, οπότε βγήκε να αποδείξει ότι ήταν λάθος.

Ο Segal δεν είχε μετρητά. Δεν είχε καμία πίστωση. Το μόνο που μπορούσε να εισέλθει ήταν πλεόνασμα πολέμου. Η πρώτη του αποστολή ήταν να πουλήσει 2.000 γαλόνια τυμπάνων ελαιολάδου. Πρέπει να καταλάβει πώς να το πουλήσει. Μισούσε ένα φορτηγό και κατευθυνόταν προς τη χώρα, όπου πήγαινε από πόρτα σε πόρτα, πείνοντας τους αγρότες να ξεδιπλώσουν το τρέξιμο τους κάτω από τους αχυρώνες με το χρώμα. Είχε αγοράσει το χρώμα για 25 σεντς ένα γαλόνι. Με λίγα λόγια τα πουλούσε όλα για $ 2 ένα γαλόνι.

Τελικά άφησε πλεόνασμα πολέμου και πήρε στη γυναικεία μόδα όταν αγόρασε ένα φορτίο μπλούζες και φορέματα που δεν είχαν πουλήσει στα καταστήματα της Sears κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν. Έβγαλε ένα κατάστημα, έβγαλε διαφημίσεις σε εφημερίδες διαφημίζοντας τις μπλούζες για 9,95 δολάρια, ένα τρίτο του τι πωλούνται στους καταλόγους της περασμένης σεζόν. Όλοι πίστευαν ότι ο Segal ήταν παξιμάδι. Ποιος θα ήθελε να αγοράσει μόδα της περασμένης σεζόν; Τα μπλούζες και τα φορέματα πέταξαν έξω από την πόρτα. Έτσι, το 1948, στα 25 του χρόνια, ίδρυσε ένα πολυκατάστημα έκπτωσης που ονομάζεται Fields.

Πήρε την εταιρεία του το κοινό το 1968 και επεκτάθηκε όταν αγόρασε 240 καταστήματα υλικού και άλλαξε τα ως καταστήματα Fields. Περίπου μια δεκαετία αργότερα, Fields εξαγόρασε Zellers. Τελικά Fields / Zellers ήταν διπλωμένο στο Hudson's Bay Company. Μετά από αυτό, ίδρυσε μια εταιρεία ιδιωτικών μετοχών που ονομάζεται Kingswood Capital που ειδικεύεται στην ακίνητη περιουσία και την κατασκευή. Ακόμη και μετά από όλα αυτά τα χρόνια, η καρδιά του παραμένει στο λιανικό εμπόριο.

Ο Σέγκαλ πιστεύει ότι αν δεν αλλάξεις με τους χρόνους που μαραίνονται και πεθαίνουν.

Ο Segal και η σύζυγός του είναι μεγάλοι φιλανθρωποί, των οποίων η κύρια αιτία είναι η χρηματοδότηση πρωτοβουλιών ψυχικής υγείας. Το 2010, οι Segals έδωσαν 12 εκατομμύρια δολάρια στο Ίδρυμα Νοσοκομείων του UBC για τη δημιουργία του Κέντρου Υγείας Joseph και Rosalie Segal, ένα κέντρο φροντίδας 100 δωματίων που εξυπηρετεί άτομα με ψυχικές ανάγκες.

Στα 92 χρονών, ο Segal πηγαίνει καθημερινά στο γραφείο του στο κέντρο του Βανκούβερ. Δεν παίρνει ούτε το γεύμα. Δεν δείχνει κανένα σημάδι επιβράδυνσης.