ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: Ο δρομέας του χαρταετού

2024 Συγγραφέας: Ethan Spencer | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 09:03

Τα Χριστούγεννα έρχονται, οι χήνες γίνονται λίπος. Ή για να είναι πιο ακριβείς σε αυτή την ημέρα και ηλικία, πιθανότατα παίρνουν τη γρίπη των πτηνών.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι χήνες που παίρνουν λίπος. Σε όλο το Χόλιγουντ, οι παραγωγοί και οι ισχυροί στελέχη των στούντιο ξετυλίγουν μετά από ένα άλλο έτος κέρδους. Για άλλη μια φορά οι Hollywood Scrooges έχουν εισπράξει τα Χριστούγεννα και γενικά πήραν ένα μεγάλο σκατά στο Tiny Tim. Αν λάβουμε υπόψη τις ταινίες του Χόλιγουντ που έχουν τοποθετηθεί στο χριστουγεννιάτικο δέντρο φέτος, θα βρούμε τέτοια σαθρά δώρα και επιστρεφόμενα αντικείμενα Τον Fred Claus, τον Alvin και τους Chipmunks, το Wonder Emporium του κ. Magorium και Η τέλεια γιορτή.

Ωστόσο, μια ταινία που κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα ξεχωρίζει ως το αστέρι στην κορυφή του δέντρου, Ο δρομέας του χαρταετού. Η έβδομη ταινία από τα προικισμένα Μάρκ Φόστερ, διευθυντής του Μπάλα του τέρας, Βρίσκοντας το Neverland και Πιο περίεργο από μυθιστόρημα για να αναφέρουμε μερικές. Ο δρομέας του χαρταετού είναι μια ιστορία φιλίας, λαμβάνοντας μια στάση και την κυκλικότητα της ζωής. Λέει την ιστορία του πρόσφυγα του Αφγανιστάν Amir, που παίζεται από τη γεννήτρια της Σκωτίας Χαλίντ Αμπντάλα ο οποίος εμφανίστηκε στο United 93. Η ιστορία προέρχεται από Χάλεν Χοσέινι's best-selling βιβλίο, με το σενάριο από Ντέιβιντ Μπενιόφ ο οποίος συνεργάστηκε επίσης με τη Forster Διαμονή. Η ταινία είναι μια αρκετά ακριβής μετατροπή του βιβλίου, αν και κάποιες πληροφορίες αλλάζονται και εξαιρούνται όπως μπορείτε να περιμένετε.

Ο δρομέας του χαρταετού επικεντρώνεται στην φιλία του Amir με έναν από τους νεαρούς υπηρέτες του πατέρα του, Χασάν. Η ιστορία αρχίζει το 2000 με την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Amir, αλλά η χαρά του σταματά σύντομα από ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα από τον φίλο του πατέρα του, Ραχίμ. Ταξιδεύουμε πίσω στο 1978, όπου ο Αμίρ είναι νεαρό αγόρι στο Αφγανιστάν. Ξοδεύει τον ελεύθερο χρόνο του γράφοντας ιστορίες και χαρταετούς με τον Χασάν. Ο πατέρας του Αμίρ Baba, που παίζεται από τους πολύ ταλαντούχους Homayoun Ershadi. και ο φίλος του Ραχίμ, μιλάμε για τη ρωσική απειλή που αναπτύσσεται στα βόρεια της χώρας, ενώ ο Αμίρ και ο Χασάν είναι περισσότερο ταραγμένοι από την απειλή του παστουνού Assef, ο οποίος γελοιοποιεί τον Χασάν για την ύπαρξή του ως Χαζάρα.

Εν τω μεταξύ, στην Καμπούλ ο ετήσιος ανταγωνισμός φέρει κοντά. Οι νεαροί του Αφγανιστάν ανταγωνίζονται για να μειώσουν τους χαρταετούς των αντιπάλων τους, καθώς ο νικητής είναι όλος ο χαρταετός που ακόμα πετάει. Ο όρος kite runner χρησιμοποιείται για να περιγράψει όσους κυνηγούν και να συλλάβουν τους πεσμένους χαρταετούς των αντιπάλων τους και ο Hassan είναι ο καλύτερος δρομέας του kite από όλους, με μια ενστικτώδη γνώση του πού θα πέσουν οι χαρταετοί. Με τον Χασάν στο πλευρό του, ο Αμίρ ελπίζει να επαναλάβει το παρελθόν του Μπαμπά για να κερδίσει τον διαγωνισμό.

Η κινηματογραφική μηχανή για το διαγωνισμό kite είναι απολύτως εντυπωσιακή. Το CGI που χρησιμοποιείται για τις ακολουθίες ιπτάμενων χαρταετών επιτυγχάνεται εξαιρετικά από το DreamWorks και μέσω της αναστολής της δυσπιστίας θα μπορούσατε εύκολα να δείτε τους χαρταετούς ως πραγματικούς. Επιπλέον, οι εικόνες των αγοριών του Καβούλ που πετούν χαρταετούς από τις στέγες είναι εκπληκτική. Ένα μεγάλο μέρος του Ο δρομέας του χαρταετού γυρίστηκε στην Κίνα, αλλά το mise-en-scene μπορεί να αντιληφθεί εύκολα ως Αφγανιστάν. Είναι αλήθεια ότι οι μόνοι επισκέπτες στη χώρα σήμερα είναι οι ένοπλες δυνάμεις και για τους περισσότερους από εμάς είναι ένας τόπος που δεν θα κάνουμε ποτέ. Παρόλα αυτά, αυτό είναι το Αφγανιστάν που έχουμε δει τόσο συχνά στις ειδήσεις.

Αφού έγραψε το σκηνικό του Αφγανιστάν στα τέλη της δεκαετίας του '70 και τις απλές απολαύσεις που απολαμβάνουν οι δύο φίλοι, η ταινία παίρνει μια πολύ πιο σκούρα στροφή μέσα από τις ενέργειες του καθαρού Assef. Το πλάνο των σταγόνων σκοτεινού αίματος που πέφτει σε λευκό χιόνι λέει όλα, καθώς η ψυχή του Χασάν αμαυρώνεται χωρίς δικό του λάθος. Παρόλο που η ταινία ασχολείται με κάποια ενοχλητικά και τραγικά ζητήματα, το κάνει τόσο μελαγχολικά και με ευαισθησία. Υπάρχει επίσης ένα απλό χιούμορ που τρέχει σε όλη την ταινία που είναι σχεδόν παιδική με την απλότητα της, όμως είναι αποτελεσματική και παρέχει ανακούφιση για το κοινό. Μετά την τρομακτική εμπειρία του Χασάν, ο Αμίρ είναι πρόθυμος να ξεχάσει τι έχει συμβεί και προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από την απόσυρση της νεολαίας. Πριν από πολύ καιρό ο Χασάν και ο πατέρας του εγκαταλείπουν την υπηρεσία του Μπαμπά. Λίγο αργότερα, ο Μπάμπα και ο Αμίρ αναγκάζονται να φύγουν από το Αφγανιστάν λόγω της εισβολής στην Κομμουνιστική Ένωση και φεύγουν στην Αμερική.

Ο Amir και ο Baba εγκαταστάθηκαν στην αμερικανική ζωή και το 1988 αποφοίτησε από την Amir από το κολέγιο της κοινότητας.Η αποδοχή τους στην αμερικανική κοινωνία αποδεικνύεται από τον εορτασμό της αποφοίτησης του Αμίρ, με τον Μπαμπά να αγοράζει γύρους ποτών για τους Αμερικανούς και να μοιράζεται τοστ "Fuck the Russia". Η αφγανική κοινότητα και η αμερικανική κοινωνία είναι προφανώς ενωμένες από το κοινό μίσος τους για τον κομμουνισμό. Ο Μπάμπα εργάζεται ως βοηθός του βενζινάδικου, ενώ ο Αμίρ εξακολουθεί να προτίθεται να είναι συγγραφέας και ενώ εργάζεται σε μια αγορά συναντά Soraya, παίχτηκε από Ατόσα Λεόνι, η οποία είναι κόρη του Αφγανιστάν στρατηγού Τάχερι. Δεν είναι πολύ καιρό πριν οι Amir και Soraya ενωθούν στους δεσμούς του γάμου.

Ο δρομέας του χαρταετού έρχεται πραγματικά στο δικό του στο τελευταίο τρίτο καθώς μειώνεται το 2000 και το τηλεφώνημα με το οποίο ξεκίνησε η ταινία. Rahim, που έμεινε στο Αφγανιστάν για να τείνει στο σπίτι του Μπάμπα. προτρέπει τον Αμίρ να έρθει και να τον δει στο Πακιστάν. Λόγω των αποκαλύψεων του Ραχίμ, ο Αμίρ πρέπει να επιστρέψει στην Καμπούλ που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν και να αναζητήσει τον γιο του Χασάν. Είναι ένα ταξίδι μεγάλου κινδύνου και ψεύτικων γενειάδων. Η ζοφερή φύση της ταινίας επιστρέφει με την απειλή των Ταλιμπάν και ίσως μια από τις πιο ανησυχητικές εικόνες της ταινίας είναι ο λιθοβολισμός μιας γυναίκας που κατηγορείται για μοιχεία, στο πλαίσιο της φωνής από το γήπεδο γεμάτο από θεατές. Ο Αμίρ πρέπει να αγωνιστεί στην παλιά μη αναγνωρίσιμη πατρίδα του, να αντιμετωπίσει παλιούς εχθρούς και τελικά να προσπαθήσει να ξεφύγει από την Καμπούλ με το γιο του Χασάν.

Αυτή είναι μια πραγματικά οδυνηρή και κινηματογραφική ταινία. Η χρήση της μουσικής είναι εξαιρετική καθ 'όλη τη διάρκεια, κατά καιρούς σκοτεινή σε άλλους χαρούμενη. Αντικατοπτρίζει και δίνει έμφαση στη διάθεση κάθε μεμονωμένης σκηνής και αποτελείται από Alberto Igesias, ο οποίος έχει επίσης εργαστεί Ο Σταθμός Κηπουρός και Volver. Αυτό είναι Πέδρο Αλμοντόβαρ's εξαιρετικό Volver, για να μην συγχέεται με Guy Ritchie's κινηματογραφικό shitstain Περίστροφο. Επιπλέον, το σύνολο των ηθοποιών στο Ο δρομέας του χαρταετού είναι εξαιρετικές. Ο Homayoun Ershadi είναι εκθαμβωτικός και οι σκηνές μεταξύ των παλαιότερων Amir και Baba μεταδίδουν έντονα συναισθήματα και το θέμα της πατρότητας επικρατεί σε όλη την ταινία.

Επίσης πρέπει να δοξάσουμε την Zekeria Ebrahimi και τον Ahmad Khan Mahmidzada, τους παιδικούς ηθοποιούς που παίζουν νεαρούς Amir και Hassan αντίστοιχα. Το ταλέντο τους τονίζεται ιδιαίτερα όταν εξετάζουμε τη σοβαρότητα της αφήγησης στην οποία τοποθετούνται. Στην πραγματικότητα, η ημερομηνία κυκλοφορίας των ΗΠΑ αναβλήθηκε λόγω της ανάγκης να πετάξουν τέσσερις από τους ηθοποιούς και τις οικογένειές τους από το Αφγανιστάν λόγω πιθανής επιθετικότητας εναντίον τους. Η ταινία δεν θα απελευθερωθεί στη χώρα που έχει διχαστεί από τον πόλεμο, αλλά φοβάται ότι τα πειρατικά αντίγραφα μπορεί να κυκλοφορήσουν, θέτοντας τους ηθοποιούς σε κίνδυνο. ώθησε την Paramount να ενεργήσει.

Μια συγκεκριμένη κριτική μπορεί να ασκηθεί κατά της ταινίας. Αν αντέξετε με την αναλογία Scrooge προς το παρόν, στην ταινία το 1978 μπορεί να θεωρηθεί το φάντασμα των Χριστουγέννων το παρελθόν και το 2000 ως το φάντασμα των Χριστουγέννων, αλλά η σημερινή κατάσταση στο Αφγανιστάν - το φάντασμα του Χριστουγεννιάτικου μέλλοντος - δεν έχουν φωνή. Υπάρχει μια φιλοαμερικανική αίσθηση που είναι τόσο αισθητή όσο το πρίσμα των κοπράνων ταράνδων σε μια στέγη και εδώ οι διαφορές μεταξύ της ταινίας και του βιβλίου είναι πιο εμφανείς. Ο Μπάμπα φαίνεται να έχει ένα νέο αυτοκίνητο το 1978, ένα Mustang, το οποίο συγκρίνουν τα αγόρια Steve McQueen's αυτοκίνητο μέσα Bullit. Η αγάπη τους για την ταινία Το θαυμάσιο επτά και η idolisation του McQueen είναι υπερβολικά υπογραμμισμένη και θα μπορούσε να θεωρηθεί συμβολική για την αμερικανική ανδρεία ενάντια στους καταπιεστές.

Μπορεί να φαίνεται κυνικό, αλλά η αίσθηση ότι αυτή η ταινία έχει μια μικρή τάση προς την προπαγάνδα είναι αναμφισβήτητη. Ορισμένα μέρη θα μπορούσαν σχεδόν να θεωρηθούν ως μια προσπάθεια να ειρηνευτούν οι άνθρωποι ως προς το τι συμβαίνει στο Αφγανιστάν επί του παρόντος. Οι ενέργειες των Ταλιμπάν δεν μπορούν να αποδοκιμασθούν ούτως ή άλλως, αλλά αν το Χόλιγουντ είναι το Scrooge, τότε η ίδια η Αμερική είναι ο Charles Dickens. Η ταινία δείχνει ότι η αφγανική κοινότητα πρέπει να γίνει αποδεκτή στην αμερικανική κοινωνία, αλλά λιγότερο από ένα χρόνο μετά το σκηνικό της ταινίας, μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, υπήρξε μεγάλη εχθρότητα στην Αμερική ενάντια στις αφγανικές κοινότητες. Ένα ζήτημα το οποίο αποκλείεται λόγω του χρονοδιαγράμματος της ταινίας, αλλά αυτό είναι σίγουρα χρήσιμο να εξεταστεί σε σχέση με το παγκόσμιο κλίμα και την παρούσα κατάσταση στο Αφγανιστάν.

Συνολικά με όλο τον κυνισμό, αυτό είναι μια αληθινή ταινία των Χριστουγέννων, καθώς δεν έχει σημασία τι πιστεύει η πίστη σου ή ακόμα και αν δεν έχεις καθόλου πίστη, Ο δρομέας του χαρταετού απεικονίζει την πραγματική έννοια αυτής της εποχής του χρόνου και αντανακλά τις αξίες των Χριστουγέννων της φιλανθρωπίας, της φροντίδας και της ελπίδας για το μέλλον. Η ταινία κάνει εξαιρετική δουλειά να επισημάνει τις διαιρέσεις και τις αντιπαλότητες στην αφγανική κοινωνία και επιτρέπει μια ματιά σε μια διαφορετική κουλτούρα με διακεκριμένες παραδόσεις, οι οποίες είναι ίσως ανεξήγητες στη δυτική κοινωνία. Φαίνεται πιθανό ότι αυτή η ταινία θα είναι υποψήφιος για ορισμένα βραβεία και ενδεχομένως μερικές υποψηφιότητες για Όσκαρ. Υπάρχει έντονη αντίθεση από μερικές άλλες ταινίες και ιδιαίτερα από την αδελφότητα του Coen, Καμία χώρα για τους γέρους. Αλλά με τη συνεχιζόμενη απεργία του Guild Writers 'που στοιχειώνει το Hollywood σαν το φάντασμα του επιχειρηματικού συνεργάτη του Scrooge, φαίνεται αμφίβολο ότι θα υπάρξουν πολλοί περισσότεροι διεκδικητές και πιθανότατα ο Marc Forster και ενδεχομένως ο Homayoun Ershadi να λάβουν υποψηφιότητες.

Αν θέλετε να δείτε μια ταινία που πραγματικά αξίζει να παρακολουθήσετε αυτά τα Χριστούγεννα και όχι απλά να καθίσετε πίσω φτυαρίζοντας το ποπ κορν στο πρόσωπό σας, χωρίς να χτυπάτε τα ζωντανά τραγικά τραγούδια και τους λεγόμενους αστείες χορούς του Χόλιγουντ ντυμένοι σαν Σάντα, Ο δρομέας του χαρταετού. Θα σας ζεστάνει σαν ένα ποτήρι ζεστό κρασί και θα ρυμουλκήσετε στις καρδιές σας σαν ένα παιδί με μια χριστουγεννιάτικη κούρσα. Μόνο ο Frosty ο Χιονάνθρωπος και όσοι έχουν μια καρδιά σαν ένα κομμάτι άνθρακα δεν θα κινηθούν από αυτή την ταινία.

[ιστορία του Philip R. Barry]